Afghanistan: Kobra en Ibrahim uit Hasselt

 

"Bij liefde voelt een doorn als een roos" Afghaans gezegde.

 

 

We ontmoeten Ibrahim in zijn naai- en strijkwinkel. Zijn vrouw en 3 kinderen zijn op vakantie om te ontstressen van corona. Geregeld komen klanten om kleding af te halen of te brengen.

Ibrahim is geboren in Afghanistan maar toen hij nog zeer jong was is zijn familie in Iran gaan wonen om de oorlog te ontvluchten. Ibrahim is 39 jaar en heeft 34 jaar in Iran gewoond. Kobra is 33 jaar. De aanpassing in België was moeilijk. Volgens Ibrahim is hij terug als een baby moeten beginnen en alles leren: taal, cultuur, enz.

De situatie was moeilijk in Iran. Als vluchteling uit Afghanistan werd hij niet aanvaard door de lokale bevolking. Ibrahim had er de stiel van kleermaker geleerd en baatte een naaiatelier uit. Hij moest altijd buiten werken. De naam van de zaak, de bankrekening, enz. was eigendom van iemand anders. De “eigenaar” kon hem elk moment zijn werk afnemen. Twee keer per jaar moest hij zijn identiteitspapieren laten zien en die moesten om de 2 maanden vernieuwd worden. De onzekerheid was groot.

En dan gebeurde het: de eigenaar nam alles af. Op een dag heeft hij dan de beslissing genomen om weg te gaan met zijn vrouw en toen nog 2 kinderen. Vooral zijn vrouw had er moeite mee. Zij hebben met het vliegtuig, de trein, de boot en te voet gereisd. Van Turkije naar Griekenland met 70 personen in een bootje bestemd voor 40 personen. Hun hele tocht heeft bijna een maand geduurd. Zo zijn ze in België beland en hebben 2 jaar en 8 maanden in een asielcentrum verbleven. Nu wonen zij iets meer dan 3 jaar in Hasselt. Tijdens hun inburgering werden zij begeleid door Sophie waarvoor zij heel veel waardering hebben en die ze hun “mama” noemen. We hebben een mooi fotoboek kunnen inkijken over hun traject naar een nieuw leven in België.

Ibrahim is in Iran getrouwd met Kobra. Hun families kenden elkaar. Hun huwelijk werd niet officieel erkend.

Zij zijn moslim. Ibrahim vindt dat de mensen vrij zijn en heeft respect voor alles. Menselijkheid is belangrijk. In Iran was hun moslimstrekking niet geliefd.

Ibrahim werkt 12 à 13 uur per dag. Hij vindt dat niet erg want het is zijn hobby. En zijn klanten zijn tevreden. Kobra zorgt voor de drie kinderen:

  • Soraja (14j)
  • Bahar (betekent lente, 7j)
  • David (2j)

Ibrahim behoort tot de Hazara, een bevolkingsgroep in Afghanistan, die vervolgd werd en wordt door de Taliban. Zijn moedertaal is het Dari, een variant van het Perzisch en hoofdzakelijk gesproken in Afghanistan. Oorspronkelijk kwam hij uit de streek van Bamyan, waar twee grote boeddhabeelden stonden, die door de Taliban vernield werden.

Na zijn inburgering heeft Ibrahim werk gezocht maar niet gevonden. Hij besloot dan maar te doen wat hij altijd al gedaan had en begon een naai- en strijkatelier op de kleine ring in Hasselt. In Iran was hij kleermaker. Hier doet hij retouches en strijken. Hij is ambitieus en heeft een paar huizen verder een groter pand op het oog en wil ook een droogkuis beginnen. Voor de eerste lockdown is een artikel over hen verschenen in Libelle.

Ze wonen op een appartement in Hasselt, dicht bij de zaak. Sophie heeft hun geholpen met het zoeken van een woonst.

Ze hebben in Iran nog familie wonen en houden contact via Whatsapp. Zijn papa is overleden. Verder hebben ze nog contact met een familie in Kaboel.

Eind augustus is Kobra met de kinderen uit vakantie en ontmoeten we gans de familie bij hen thuis.

Ibrahim heeft nu ook de Belgische nationaliteit. Kobra is bezig voor haar rijbewijs. Kobra helpt Ibrahim in de zaak. Kan op niemand terugvallen als er een probleem is met kinderopvang. Beiden vinden de taal moeilijk.