Iran: Saam uit Kuringen

 

Saam heeft 2 zussen, op jonge leeftijd verloren ze hun vader.

In Iran behaalde hij een bachelor diploma in talen, daarna studeerde hij nog management.

In Iran werkte hij als adviseur management o.a. bij Del Monte. Verder was hij ook een bekende instructeur badminton en hij begeleidde de Iraanse internationale spelen. Tijdens zijn masteropleiding kwam hij in conflict met de Iraanse politiek. Hij wou de Iraanse islam niet meer volgen en daardoor kwamen er veel discussies. Samen met zijn toenmalige Iraanse echtgenote is hij in 2013 naar Zweden gevlucht. Na twee dagen zijn ze samen naar België doorgereisd een jaar later zijn ze gescheiden. Hij wou in Zweden blijven maar een van zijn zussen, getrouwd met een Iraniër, was al in België. Hij verbleef in een asielcentrum in Kapellen. De eerste dagen waren verschrikkelijk. Maar zijn kennis van de Engelse taal kwam hem hier van pas. Hij vertaalde voor andere Iraniërs het Perzisch naar het Engels en zo ondersteunde hij de diensten.  Zijn moeder en andere zus zijn 2 maanden later naar België gekomen. Zij verbleven in een asielcentrum in Antwerpen op linkeroever. Daar heeft hij ook vertaald voor de Iraanse asielzoekers.

 Hij heeft politiek asiel gekregen in België.

Hij kreeg een huis toegewezen in Brasschaat.

Ondertussen volgde hij Nederlands aan de universiteit Antwerpen. Daar  heeft hij zijn huidige vrouw leren kennen. Zij is Japanologe. Zij gaf les Japans en Nederlands voor anderstaligen aan de universiteit Antwerpen. Na de laatste les vroeg hij haar voor de BBQ van het badminton. Zo hebben ze mekaar beter leren kennen.

Later zijn ze naar Limburg verhuisd waar zij gewerkt heeft in de Japanse tuin in Hasselt als coördinator.

In het gezin wordt zowel Belgisch als Iraans gekookt. De Iraanse keuken wordt vnl. gekenmerkt door gestoomde rijst met verschillende stoofpotjes. Al de ingrediënten zijn te vinden hetzij in de winkel aan het station Hasselt of in de Afghaanse winkel in Antwerpen, Maastricht, Keulen of Aken.

Hij mist heel veel van zijn geboorteland: de cultuur, de sociale contacten, de vrienden. De Iraniërs kennen een veel opener levensstijl. Zij zijn opener en socialer. Het sociale leven speelt zich veelal op straat af. Alles is minder strikt gereglementeerd. Avondleven is heel anders dan hier. In België wordt er meer gewerkt met afspraken. Alleen opletten met kritiek op Iraniërs. Ze weten met negatieve kritiek niet zo goed om te gaan. Hun traditionele kleding is zeer mooi zowel bij mannen als vrouwen  als zij op bezoek gaan.

Het openbaar vervoer heeft twee systemen. Bussen die aan de bushalte stoppen en waar je verplicht moet betalen. Bussen rijden er voldoende maar zijn niet tijdsbestendig. En dan is er nog een bus die op commando rijdt en waar je cash moet betalen. Taxi ’s zijn er redelijk goedkoop.

Belgen zijn eerder afstandelijk en vertrouwen je veel moeilijker. Maar eenmaal hij je vertrouwt ben je ook onmiddellijk een goede vriend. De Belgen zijn minder sociaal.

Hij sport veel. Tot zesmaal per week. Samen spelen ze golf. In Iran was hij ook coach op internationaal niveau. Bij zijn komst in België heeft hij een brief naar de sportfederatie geschreven om zijn diensten aan te bieden maar hij werd geweigerd omdat hij geen Nederlands sprak. Hij heeft enkele kleine clubs gecoacht. Een coach van de sportfederatie ontdekte hem en vroeg hem om naar de nationale federatie te komen maar dat heeft hij geweigerd.

Beiden spelen ze ook een instrument: zij speelt viool en hij piano. Ze volgen beiden les.