Irak: Narjes uit Lanaken

Het vertrek van de familie van Narjes uit Irak speelt zich af ten tijde van de oorlog tussen Irak en Iran. 1 van de 7 ooms werd aangehouden. De hele familie vluchtte naar Syrië. Haar mama verbleef met de kinderen 4 jaar lang in Irak zonder de papa. In 1989 is Narjes met haar ouders en zus naar België gekomen. Ze was toen 7 jaar. Haar ouders vestigden zich in de buurt van Antwerpen en kregen nog 2 dochters en een zoon. De keuze voor België lag voor de hand. Haar opa had in de jaren 70-80 een transportbedrijf in Irak. Hij kocht hiervoor in België bussen van de Lijn en had ook connecties met de fabrikant Van Hool.

Waarschijnlijk mede door hun eigen migratiegeschiedenis zetten Narjes en haar man zich in voor migranten die in België een bestaan proberen op te bouwen.

 

Narjes is 40 jaar. Zij is vroedvrouw van opleiding en heeft naderhand gedoctoreerd in biomedische wetenschappen. Zij geeft les aan de UHasselt en doet onderzoek.

Haar man heet Salwan is 49 jaar. Hij studeerde geneeskunde aan de universiteit van Bagdad en heeft er 1 jaar gewerkt als arts. Het politieke klimaat was niet goed en om te kunnen specialiseren vroeg hij asiel in België. Na 6 maanden studie werd hij volwaardig arts in België.  Hij specialiseerde dan aan de KU Leuven tot gynaecoloog (7 jaar). In deze hoedanigheid werkte hij in Leuven, Londen en Nijmegen. Ondertussen geeft hij les en doet onderzoek. Tevens sub specialiseerde hij zich tot perinatoloog. Een specialisme in de gynaecologie dat zich toelegt op de foetale geneeskunde (hoog risico zwangerschappen, premature geboorten).

Voor het werk van Salwan verbleef het gezin, behalve in België, ook in Engeland, Nederland en Duitsland. Toen het oudste meisje 6 jaar werd besloten ze zich te settelen. Salwan werkt nu al tien jaar aan het Maastricht UMC+ en ze kozen voor het naburige Lanaken om te wonen. Ze kochten hier een huis. Ook Hasselt, waar Narjes werkt, is niet zo veraf.

 

Narjes en Salwan hebben 3 dochters: Lunna 16 jaar, Yara 12 jaar en Dima 10 jaar.

 

Gaan ze nog ooit terug naar Irak? Ze weten het niet. Momenteel is de toestand zeer slecht in Irak, ondanks de olierijkdom. Er is een machtsvacuüm, veel geweld, corruptie en chaos. De omringende landen gebruiken hun politieke invloed om voordeel te halen uit de zwakke situatie van Irak. Dat verklaart waarschijnlijk waarom de ouders van Salwan, die na 40 jaar werken in Irak, ook 12 jaar in Jordanië hebben gewoond, ondertussen hebben gekozen om in Engeland bij een zoon te gaan wonen.

 

Ze kennen zowel de Nederlanders als de Vlamingen. Daardoor kunnen zij bevestigen wat wij eigenlijk al wisten. Nederlanders zijn meer zakelijker, Vlamingen zijn gemoedelijker.

Maar ook wat bij andere gezinnen al als onze slechtste eigenschap genoemd werd komt nu op nummer één. Wij zijn zeer gesloten. Het is zeer moeilijk om goede contacten met geburen te onderhouden.

De beste eigenschap in de Arabische wereld is de sfeer na het werk. Na 18u begint het leven, samen eten, meer sociale contacten.

Grappig vinden ze dat ’s avonds boterhammen gegeten worden. Boterhammen zijn in hun ogen geen maaltijd, hoogstens een ontbijt. Er zijn dan ook weinig of geen broodjeszaken (Panos) in de Arabische wereld. Men is er gewoon 2 à 3 keer warm te eten.

 

Salwan en Narjes zijn beiden sjiitische moslims. Narjes is praktiserend: zij bidt, vast, eet geen varkensvlees en drinkt geen alcohol. Zij draagt wel geen hoofddoek en gaat niet naar het vrijdaggebed. Salwan is iets minder praktiserend. Hij vergelijkt de tegenstelling tussen sjiieten en soennieten met de verschillen tussen protestanten en katholieken destijds.

 

Nog een illustratie van het belang dat aan de familie gehecht wordt. In Irak blijft de oudste zoon in het ouderlijk huis wonen en zorgt voor zijn ouders.