Oekraïne Nataliya, Marc en Jacqueline met Olga en Victoria uit Genk

Nataliya woont al meer dan 10 jaar in België, haar man Marc is Belgisch ze wonen samen met dochter Jacqueline in Genk.

Nataliya kreeg op een ochtend een telefoontje van een vriendin uit Oekraïne die haar het slechte nieuws bracht: de oorlog is uitgebroken, dus Russen vallen ons aan.

Nataliya heeft nog heel wat familie wonen in het getroffen land, voor haar was het dan ook niet meer dan logisch dat ze haar nicht Olga en haar dochter Victoria moest opvangen.

Olga en Victoria zijn vertrokken uit hun huurappartement met 3 kleine rugzakken, meer mochten ze niet meenemen voor het vervoer op de trein. Ze kregen ook te horen dat ze geen paspoort moesten hebben voor het reizen naar België, maar dat hun ID kaart voldoende was. Met veel verdriet hebben ze hun hond en poes moeten achterlaten, ze hebben wel gezorgd dat er familie en buren voor de dieren zouden zorgen. Maar helaas, de huurbaas melde aan Olga dat haar appartement niet leeg kon blijven staan, dat er andere mensen op zoek waren naar woonplaatsen en dat hij het zou doorverhuren. Nu moest Olga aan vrienden en familie vragen om haar te helpen om haar spullen ergens op te slaan en misschien moeten de dieren nu naar het asiel, waar ze veel verdriet over hebben.

Olga is kapster, maar om hier in België te kunnen werken moet ze de taal kennen, ze volgt dan ook een cursus Nederlands en krijgt heel veel steun van Nataliya (die als vrijwilliger tolkt).

De dochter Olga zit in dezelfde klas als Jacqueline, ze doet heel goed haar best op school en krijgt nog bijkomende taallessen. Als Nataliya aan het werk is als tolk dan neemt dochter Jacqueline de taak van lerares Nederlands over en dit doet ze met evenveel passie en strengheid als haar moeder.

Nataliya heeft dagelijks contact met haar familie in Oekraïne, zij kan hier de Russische nieuwsgeving volgen en dan telefonisch dit doorgeven aan hun familie want in Oekraïne zijn zij afgesloten van elk soort nieuwsgeving. In Rusland is het ook alleen maar propaganda, de mensen daar weten ook niet hoe erg de situatie echt is.

In Olga haar grote ogen zie je heel veel verdriet en droefheid. Wij hopen dat er een dag komt dat ze weer gelukkig kan zijn en in vrede terugkeren naar haar land.